گروهی از فیزیکدانان مدل جدیدی ارائه کرده اند که اگر درست باشد، به ما ثابت می کند که ممکن است در گذشته کرمچاله ها را دیده باشیم. این پدیده خارق العاده معمولا به عنوان پل در تروپود فضا-زمان شناخته می شود و یکی از موضوعات جذاب فیزیک به شمار می رود. محققان دانشگاه صوفیه در بلغارستان مدل ساده‌سازی شده‌ای از “گلوی” کرمچاله را به شکل یک حلقه مغناطیسی مایع ایجاد کرده‌اند تا پیش‌بینی کنند که چگونه مواد قبل از بلعیده شدن روی آن حرکت می‌کنند. ذرات گرفتار شده در این گرداب خشمگین، میدان های الکترومغناطیسی قدرتمندی ایجاد می کنند که دارای الگوهای حرکتی قابل پیش بینی هستند و هر نور ساطع شده از ماده داغ را قطبی می کنند. ردیابی این امواج رادیویی قطبی شده بود که تصویر سیاهچاله M87 در سال 2019 و کمان A امسال را به ما داد. کرم‌چاله‌ها ممکن است سیاهچاله‌هایی در تصاویر باشند، با این حال، به نظر می‌رسد که تشخیص لبه داغ کرم‌چاله‌ها از نور قطبی‌شده تولید شده توسط قرص در حال چرخش سیاهچاله دشوار است. بنابراین *M87 می تواند خود یک کرم چاله باشد. در واقع، کرم‌چاله‌ها می‌توانند در انتهای همه سیاه‌چاله‌ها قرار داشته باشند، بدون اینکه ما به سادگی بتوانیم آنها را به صورت بصری تشخیص دهیم. با این حال می توان وجود آنها را از راه های دیگری نیز اثبات کرد. اگر بتوانیم تصویر یک کرمچاله بالقوه را از طریق عدسی گرانشی تشخیص دهیم، ویژگی های ظریفی که کرمچاله ها را از سیاهچاله ها متمایز می کند، آشکار می شود. برای این کار باید توده مناسبی بین ما و کرمچاله وجود داشته باشد تا نور آن را به گونه ای خم کند که بتوانیم تفاوت های کوچک این پدیده ها را ببینیم. راه دیگر برای شناسایی کرمچاله ها این است که از زاویه مناسب به آنها نگاه کنید تا نشانه خاصی از حرکت نور در ورودی آنها را ببینید. مدل‌سازی بیشتر می‌تواند ویژگی‌های دیگر امواج نور را آشکار کند که می‌تواند به ما در شناسایی کرم‌چاله‌ها بدون نیاز به عدسی گرانشی یا زوایای خاص کمک کند. تعیین مرزهای دقیق تر برای فیزیک کرمچاله ها می تواند مسیرهای جدیدی را نه تنها برای کاوش در زمینه نسبیت عام، بلکه در زمینه توصیف رفتار امواج و ذرات نیز باز کند. نتایج این تحقیق در Physical Review D منتشر شده است.